شاه من...

             

همیشه برده خواه تو همیشه مات خواه من

بچین! دوباره می زنیم، سفید تو،  سیاه من

ستـاره های مهــــره و مربعاتِ روز و شب

نشسته ام دوبــاره روبروی قــرص ماه من

پیـاده را دو خانه تو، و من یکی،  نه بیشتر

همیشه کـل راه تـو، همیشه نصـف راه من

تمسخـر و تکـانِ اسب و انـدکی درنگِ  تو

من و نگـــاه بر پیـاده باز هم نگــــاه من

یکی تو  و یکی من و یکی تو و یکی نه من!

دوبـاره رو سفیـد تو، دوبـاره رو سیـاه من

تو برده ای و من خوشم که در نبردِ زندگی

تو هستی و نمانده ام دمـی بدون شاه من