عاشقانه

                                          بنام تنها پناه آشفتگان دیار سرنوشت

سلام به خدا ...سلام بر تنها پناه بی پناهیها

و سلام بهانه ی قشنگیست برای آغاز

و سلام به تو ای مهربان صمیمی ... ای دوست... سلام ...

و سلام بر تمومه اونایی که صمیمانه یاری ام کردن و با نظرات و احساسهای لطیفشون شوق موندن و نوشتن در کلبه ی عاشقانه ام را در وجودم جاری ساختن... از همتون ممنونم اجیا و داداشیای عزیز.. این آخرین حضورمه کم و کاستیمو ببخشین ... اگه خوبم اگه بد .. به دل دریایتون ببخشین و اما...

                                                                          
                                                                 

 

مثل تموم قصه ها ... یکی بود و یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود ... من بودم  و یه دل بیتاب یادته؟! تو بودی و مهربونی ... تو بودی و سنگ صبور شبهام ... پا به پای قصه هام میومدی و از بهار میگفتی...

یادته اون روزارو یادته ؟! اون همه دیونگیارو یادته؟ اون اولین سلامو ...تب و تاب اولین نگاهو...

شور و شوق و بیقراری ... یادته شبای بیقراری ...اون روزا ابر بهاری من بودم ... آسمونم ابری بود ... دل و روحم یخ زده... رنگ پاییز بود وجودم... تا دوباره جون گرفتم ... سبز شدم روئیدم ... پر کشیدم به آسمون... تو بودی مرهم بال بی جان کبوتر وجودم ... با تموم غربتی که در وجودت بود ... با تموم آلام و نگرانیها... یک لحظه از یادت نرفت قصه ی  بی جانیه کبوتر دلم رو ... یادت نرفت سنگ صبور لحظه هام باشی ... یادت نرفت ... یادت نرفت و من اینجوری   یاد گرفتم الفبای معرفت و صفا رو... یاد گرفتم در میان گریه بخندم...  یاد گرفتم همواره با عشق و بی چشمداشت  به عزیزام کمک کنم... از هرم نفسهات ... از سکوتت که فریاد ناگفته های قلبت بود یاد  گرفتم گاهی باید از تمناهامون بگذریم ...گاهی باید چشم ببندیم ... یاد گرفتم خودخواه نباشم ... اما مثل تمومه قصه ها، قصمون یه جا باید  بشه تمام...  بازم باید بگیم وداع ... بازم کلاغ قصه و بازم به خونه اش نرسید ... اما این  قصمون با تموم قصه ها یه فرق داره... شاید روزای آخره ... شاید باید جدا بشیم ... شاید که فرصت نداریم ... یا که مهلت نداریم بمونیم با هم دیگه ... اما از یادم نمیری ... آخه مگه میشه  یه فرشته رو از یاد برد ...  نمیشه و مثل کتاب قصه ها  قصتو من نمیبندم ... نمیزارم خاک بخوره  ... نمیزارم...

 بابت تمامه خوبیات ازت ممنونم و برات بهترینها رو آرزو میکنم ...  و

                                                        

مهربانم ای خوب!یاد قلبت باشد یک نفر هست که اینجا
بین آدمهایی که همه سرد غریند باتو تک و تنها به تو می اندیشد
و کمی دلش از دوری تو دلگیر است
مهربانم ای خوب!
یاد قلبت باشد یک نفر هست که چشمش به رهت دوخته بر در مانده
و شب وروز دعایش این است زیر این سقف بلند هر کجایی هستی به سلامت باشی
و دلت همواره محو شادی و تبسم باشد
مهربانم ای خوب!
یاد قلبت باشد یک نفر هست که دنیایش را،همه ی هستی ورویایش را ،به شکوفایی احساس تو پیوند زده ...

ودعا می کند این بار که تو با دلی سبز و پر از آرامش راهی خانه خورشید شوی
وپر از عاطفه و عشق و امید
به شب معجزه و آبی فردا برسی...

مواظب خودتو دل زلالت باش ... خدا پشت و پناهت باشه ... تمامه خوبیا و بهترینا قسمت زندگیت بشه... عزت و آبرو و عاقبت بخیرتو ... نلغزیدن ایمانتو تو جاده های زندگی رو برات آرزومندم ... ای صمیمی ای دوست ...شیشه ی پنجره را باران شست ... از دل من اما ... چه کسی نقش تو را خواهد شست ...!

هیچ بارانی جای  پای تو را از کوچه ی خاطراتم نخواهد شست...

        مسافر خسته ی من

       بار سفر رو بسته بود

       تو خلـوت آیینه ها

      به انتظار نشسته بـود

      می خواست که از این جا بره

      اما نمی دونست کجـا

      دلش پر از گـلایه بــود

      امــا نمی دونست چــرا

      دفتــر خاطــرات شو

     رو طاقچـــه جا گذاشت و رفت

    عکسای یادگــاری شو

    بـــرای ما گذاشت و رفــت

     دل که به جــاده می سپــرد

     کسی اونــو صــدا نکــرد

     نگــــاه عاشقـــونــه ای

    بــــرای اون دعـــا نکــرد

    حــالا دیگه تو غربتــش

    ســـتاره  ســـر نمی زنـــه

   تـــو لحظــه های بی کسی ش

    پــــرنده پــر نمی زنــــه

   بــا کــوله بار خستگــــی

   تـــــو جــاده های خاطــره

   مســافــر خســــته ی من

   یـــه عمــره که مســافره

    

 

   

    

    

                                                                                                                                                                                                   

 

و باز هم پاییز خاطراتم از راه رسید ... تیک تیک ساعت ... خاطرات باران خورده...

خاطراتم ورق میخورد ... لحظه لحظه های با هم بودنمان در میعادگاه از  جلوی چشمام میگذره ...

لحظه های تلخ و شیرینی که در کنار هم گذراندیم ...با هم خندیدیم ... اشک ریختیم ... لحظه های تلخ خداحافظی ... همه و همه ... چقدر سخته این لحظه ها ... تنها سکوت میکنم به احترام لحظه ها ... به احترام همدلیامون ... به احترام تو ...ولی فقط میخوام بگم حرمت با هم بودنو و خاطراتو بدون ... نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی ... به حباب لب یک رود قسم و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت ، غصه هم خواهد رفت ... آنچنان که فقط خاطره ها خواهد ماند... لحظه ها عریانند ... به تن لحظه ی خود جامه ی اندوه مپوشان هرگز...

سکوتی میکنم سنگین تر از فریاد...

 

 

 میگن حضور هیچ کس در زندگی اتفاقی نیست ، خداوند در هر حضوری رازی نهاده است ... خوشا روزی که دریابیم راز این حضورها رو ... یه جایی خوندم که هر کسی که وارد زندگیمون میشه مانند فرستاده ای از جانب خداوند جلوه میکنه  تا بهمون از نظر جسمانی ، عاطفی و معنوی کمک کنه و روزی که این ماموریت به اتمام برسه بدون اینکه خطایی از طرفمون سر بزنه ... اون فرد حرفی میزنه یا کاری میکنه که به این ارتباط خاتمه بده... ممکنه ناخودآگاه از دستش بدیم یا ازمون دور بشه اما بعد مدتی میفهمیم که از طریق اون فرد به موفقیتی رسیدیم ... نیازمون برطرف شده یا بهمون کمک کرده که کاری رو با موفقیت به اتمام برسونیم... شایدم این بار نوبت ماست که چیزی رو با دیگری تقسیم کنیم ... چیزی رو یاد بدیم ... شاید چیزی رو هرگز بلد نبودیم یاد گرفتیم ... اینا همش حقیقته ولی

یادمون بمونه که کوتاه مدت بودنشو بپذیریم ... بعضیا تا همیشه میمونن تا درسهایی که لازمه رو از اونا یاد بگیریم بعضیا هم کوتاه مدتن و زود گذر... و  تنها وظیفه ی ما اینه که با آغوش باز این درسا رو یاد بگیریمو به دیگران یاد بدیم و در زندگی بکار ببریم...از همتون بخاطر تمام درسایی که بهم دادین ممنونم ... درس شهامت و صبوری ... درس یاری و کمک علمی ... مهرورزی و همدلی ... از تک تکتون ممنونم و براتون آرزوی سربلندی دارم...

و به قول نفس جون :

مهربانم ای خوب!یاد قلبت باشد یک نفر هست که اینجا بین آدمهایی که همه سرد غریند باتو تک و تنها به تو می اندیشد
و کمی دلش از دوری تو دلگیر است
مهربانم ای خوب!
یاد قلبت باشد یک نفر هست که چشمش به رهت دوخته بر در مانده
و شب وروز دعایش این است زیر این سقف بلند هر کجایی هستی به سلامت باشی
و دلت همواره محو شادی و تبسم باشد
مهربانم ای خوب!یاد قلبت باشد یک نفر هست که دنیایش را،همه ی هستی ورویایش را ،به شکوفایی احساس تو پیوند زده
و دلش می خواهد لحظه ها را با تو به خدا بسپاردمهربانم ای خوب!
این با ر یاد قلبت باشد یک نفر هست که باتو به خداوند جهان نزدیک است
و به یادت هر صبح گونه سبز اقاقیها را
از ته قلب و دلش می بوسد
ودعا می کند این بار که تو با دلی سبز و پر از آرامش راهی خانه خورشید شوی
وپر از عاطفه و عشق و امید به شب معجزه و آبی فردا برسی...

                      *************************************************

امیدوارم در ضیافت خدا توشه ای از معنویت بچینیم و سبد معنویمون سنگین بشه ... روحمونو و تعلقات مادیمونو به قربانگاه بکشیم ... پیمان برادری و برابری فراموشمون نشه ... و اول هر سال نو هفت سینی از : سبزی ایمان ، سفیدی صبر ، سرخی عشق ، سرافرازی وجدان ، سنگینی سبد ثواب ، سبکی بار گناه و سیلاب محبت بچینیم.

 

                    

عید و تولداتونم پیشاپیش مبارککککککک  

۱ فروردین

1اردیبهشت                        

۱۷ اردیبهشت

۶ و ۲۳ خرداد

۱۱ تیر

۲۶و۲۹ شهریور          ـــــــــــــــــــــــــ   ۲۳ ، ۲۸ ، ۳۱ شهریور

۲۱ و 29 دی 

۲۴ اسفند

و بقیه ی گلایی که تولداشون یادم نیست مبارکشون باشه

امیدوارم سالها با عزت و آبرو همراه با خوشی زیر سایه ی خونواده هاتون زندگی کنین.

 

                          

راستییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی

عروسیتونم مبارککککککککککککککککککککککک خوشبخت بشین همگی

 

                                             چه آسان دل می بندیم در

                                          لحظه لحظه ی زندگـــــــــــــی

                                       طلوع دوستیها را بارها دیده ایم و

                                      گسستن پیونـــــــــــــــــد هــــــــــا را

                                   اولین نگاه ، اولین لبخند و اولین کلام را

                                 با شوقی تمــــــــــــــــــام پذیرفته ایــــــــــم

                           و در شکوه یک تماشا بارها ز خود بی خود گشته ایم

                        و می دانیم هر طلوعی را غروبی در انتظار اســــــــــــــــت

                                 اما باز چه آسان دل می بندیـــــــــــــــــــــم

                         و گاه فراق چه گران تراوش پاک اندوه را به دوش می کشد

 

هوای تو - کلیک کن قشنگه   

 

 و باز هم برای تو ؛

من تو را به کسی هدیه می دهم که از من عاشق تر باشد و از من برای تو مهربان تر.
من تو را به کسی هدیه می دهم که صدای تو را از دور، در خشم، در مهربانی،
در دلتنگی، در خستگی، در هزار همهمه ی دنیا، یکه و تنها بشناسد.
من تو را به کسی هدیه می دهم که راز معصومیت گل مریم و تمام سخاوت هایعاشقانه این دل معصوم دریایی را بداند؛ و ترنم دلپذیر هر آهنگ، هر نجوای
کوچک، برایش یک خاطره باشد.
او باید از نگاه سبز تو تشخیص بدهد که امروز هوای دلت آفتابی است؛ یا آندلی که من برایش می میرم، سرد و بارانی است.

ای.... ،ای بهانه ی زنده بودنم؛ من تو را به کسی هدیه می دهم که قلبش بعد
از هزار بار دیدن تو، باز هم به دیوانگی و بی پروایی اولین نگاه من بتپد.همان طور عاشق، همان طور مبهوت و مبهم...
تو را با دنیایی حسرت به او خواهم بخشید؛
ولی آیا او از من عاشق تر و از من برای تو مهربان تر است؟آیا او بیشتر از
من برای تو گریسته است؟؟ نه... هرگز...هرگز
ولی، تو در عین ناباوری، او را برگزیدی...
می دانم... من دیر رسیدم...خیلی دیر...خیلی...یك بار دیگر بگذار بی ادعا اقرار كنم كه هر روز دلم برایت تنگ می شود.
روزهایی که تو را نمی بینم، به آرزوهای خفته ام می اندیشم، به فاصله بینمن و تو،...هر روز به خود می گویم کاش شیشه عمر غرورم را شکسته بودم...

                                                    

                                                    

یه روزی یه جایی تو ابدی ترین نقطه ی هستی میبینمت... البته  ایشاالله بعد۲۲۰ سال عمر ...

                                                  

 

 پ.ن : ای صمیمی ... ای دوست...زندگی را بدویم ... بال بگشائیم ... تا زلالی ...تا خورشید... تا طلوع فردا... صبر را دوره کنیم ...تا نهایت...

چشم بر غم بندیم ...عشق را بشناسیم ...یا که نه ،عاشق باشیم ...عاشق زیبایی ...تا نثارش بر هستی...

دلو تنها نزاریم... گل بدیم به دست هم ...حتی اگه سخته ، به اونی که دلتو شکست یا که حتی دشمن... گل بدیم به دستاشون ...

سرشار از  آواز... لبریز از پرواز... دل ببخشائیم ... با دلی روشن و سبز... با امیدی روشن

در کنار هم باشیم...شونه هامونو بدیم واسه آرامش  دوست... واسه پاک کردن اون اشکای زلال ...

دستامون پر رفاقت ... چشامون دریای آروم واسه آرامش هم .... لبامونم جز به صفا ... جز واسه بارش دلواژه ها ی آروم واسه دلی که بی قراره باز نکنیم ... نه به قهر ... نه به بحث... نه به هم آغوشیه جدایی دلامون...

مهربان ... سرشار... آبی آفتابی

 و زلال در پناه خالق نیلوفرها ... تنها پناه بی پناهیها ، مهربان و شکیبا باشین

 

 

 

                           

 

                                                     

 

 

                                                     

 

                                                     

                                        

                                                         

 

 

                                                            

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                   

 

خدایا ! آتش مقدس شک را آنچنان در من بیفروز تا همه ی یقین هایی که در من نقش کرده اند بسوزد و آنگاه  از پس توده ی این خاکستر

لبخند مهرآوه بر لبهای صبح یقینی، شسته از هر غبار طلوع کند.

خدایا! مرا از فقر ترجمه و زبونی تقلید نجات بخش تا قالبهای ارثی را بشکنم ، تا در برابر قالب ریزی غرب ، بایستم و تا همچون اینها و آنها ــــــــ دیگران حرف نزنند و من فقط دهنم را تکان دهنم !

خدایا ! در برابر هر آنچه انسان ماندن را به تباهی می کشاند ، مرا ، با « نداشتن »  و « نخواستن » ، روئین تن کن.

خدایا! در تمامی عمرم ، به ابتذال لحظه ای گرفتارم مکن که به موجوداتی برخورم که در تمامی عمر ، را در ترجیح « عظمت » ، «عصیان» و رنج

بر « خوشبختی » ، « آرامش » و لذت ، اندکی تردید کرده اند.

خدایا! به هر که دوست می داری بیاموز که : عشق از زندگی کردن بهتر است

و به هر که دوست تر میداری ،بچشان که : دوست داشتن از عشق برتر!

خدایا ! به من توفیق تلاش در شکست ، صبر در نومیدی

رفتن بی همراه ، جهاد بی سلاح ،

کار بی پاداش ،   فداکاری در سکوت

دین بی دنیا ، مذهب بی عوام

عظمت بی نام ، خدمت بی نان

ایمان بی ریا ، خوبی بی نمود

گستاخی بی خامی ، مناعت بی غرور

عشق بی هوس ، تنهائی در انبوه جمعیت

و دوست داشتن بی آنکه دوست بدارند

                             روزی کن.

خدایا ! به ماتریالیستها بگو که انسان درختی که ، ناخودآگاه در طبیعت ، تاریخ و جامعه می روید نیست.

خدایا! به من زیستنی عطا کن  که در لحظه ی مرگ ، بر بی ثمری لحظه ای که بر زیستن گذشته است ، حسرت نخورم ، و مردنی عطا کن که بر بیهودگیش ، سوگوار نباشم.

بگذار که آن را خود انتخاب کنم ، اما آنچنان که تو دوست میداری.

خدایا ! چگونه زیستن را تو به من بیاموز ،

چگونه مردن را خود خواهم دانست.

خدایا! مگذار که ایمانم به اسلام و عشقم به خاندان پیامبر ، مرا با کسبه دین ، با حمله تعصب و عمله ارتجاع ، همآواز کند ،

که آزادی ام اسیرپسند عوام گردد و جبهه ی دینی ام دفن شود ،

که عوامزدگی ، مرا مقلد تقلید کنندگانم سازد ، که آنچه  «حق»  میدانم  ، به خاطر آنکه بد میدانند ، کتمان نکنم!

 

                                                        

                                               

 

تو مثل راز پاييزي و من رنگ زمستانم
چگونه دل اسيرت شد قسم به شب نمي دانم

تو مثل شمعدانی ها پر از رازی و زیبایی

و من در پیش چشمان تو مشتی خاک گلدانم

تو دریایی ترینی آبی و آرام و بی پایان

و من موج گرفتاری اسیر دست طوفانم

تو مثل آسمانی مهربان و آبی و شفاف

و من در آرزوی قطره های پاک بارانم

نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته

به فریادم برس ای عشق که من امشب پریشانم

تو دنیای منی بی انتها و ساکت و سرشار

و من تنها در این دنیای دور از غصه مهمانم

تو مثل مرز احساسی قشنگ و دور و نامعلوم

و من در حسرت دیدار چشمت رو به پایانم

تو مثل مرهمی بر بال  بی جان کبوتر

و من هم یک کبوتر تشنه ی باران درمانم

بمان امشب کنار لحظه های بیقرارم

ببین با تو چه رویایی ست رنگ شوق چشمانم

تو مثل لحظه ای هستی که باران تازه می گیرد

و من مرغی که از عشقت فقط بی تاب و حیرانم

تو می آیی و من گل می دهم در سایه ی عشقت

و بعد از تو منم با غصه های قلب سوزانم

تو مثل چشمه اشکی که از ابر می بارد

و من تنهاترین نیلوفر رو به گلستانم

شبست و نغمه ی مهتاب و مرغان سفر کرده

و شاید یک مه کمرنگ از شعری که می خوانم

تمام آرزوهایم زمانی سبز می گردد

که تو یک شب بگویی دوستم داری تو می دانم

غروب آخر شعرم پر از آرامش دریاست

و من امشب قسم خوردم  تو را هرگز نرنجانم

به جان هر چه عاشق توی این دنیای پر غوغاست

قدم بگذار روی کوچه های قلب بیقرارم

بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد

دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم

                                                   

                                                 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ـ بخاطر داشته باش دست نیافتن به آنچه می جویی ، گاه اقبال بزرگی است.

ـ بخاطر یک مشاجره کوچک ارتباطی بزرگ را از دست نده.

ـ وقتی دانستی خطایی مرتکب شده ای ، گام هایی را پیاپی برای جبرانش بردار.

ـ چشمان خود را نسبت به تغییرات بگشا ، اما ارزش های خود را به سادگی در برابر آنها فرومگذار.

ـ بخاطر داشته باش که گاه سکوت بهترین پاسخ است.

ـ بدان که بهترین ارتباط آن است که در آن ، عشق شما به هم از نیاز شما به هم سبقت بگیرد.

ـ دانش خود را با دیگران در میان بگذار... این تنها راز جاودانگی است.

ـ وقتی می خواهی موفقیت خود را ارزیابی کنی ببین چه چیز را از دست داده ای که چنین موقعیتی را بدست آورده ای.

ـ شرافتمندانه زندگی کن ، تا هر گاه بیش تر عمر کردی با یادآوری زندگی خویش دوباره شادی را تجربه کنی.

ـ وقتی با محبوب خود مشاجره می کنی و از او گله داری ، تنها به موضوعات کنونی بپرداز و سراغی از گلایه های قدیم  نگیر.

ـ با دنیا و زندگی زمین بر سر مهر باش.

 

 

 

 

 

 

 

سخنان مردی را نقل می کنم

که در مراسم تدفین دوستی سخن میگفت

او به تاریخ های حک شده روی سنگ گور اشاره کرد،

از تولد ... تا مرگ.

ابتدا تاریخ تولدش را به خاطر می آورد

و از تاریخ بعدی با اشک یاد کرد.

اما گفت : « آنچه بیش از این دو اهمیت دارد

خط فاصله میان این دو تاریخ :( ۱۴۰۰ ـ ۱۳۰۰ ) است

آن خط فاصله ، نشان دهنده ی دورانی است

که روی زمین زندگی کرده ای

و اکنون ، فقط کسانی که او را دوست داشتند ،

می دانند که آن خط کوتاه چقدر می ارزد. »

مهم نیست چقدر دارایی داشته باشیم ، اتومبیل ... خانه ... پول نقد ،

مهم این است که چطور زندگی کنیم و چقدر دیگران را دوست بداریم .

مهم این است که آن خط فاصله را چه طور بگذرانیم .

پس به این خط طولانی و دشوار فکر کنید...

آیا در این مسیر ، چیزی هست که بخواهید تغییرش دهید؟

زیرا هرگز نمی دانید چه مدت زمان برایتان باقی است

تا آن را اصلاح کنید.

کاش می توانستیم سرعتمان را کم کنیم تا بفهمیم

چه چیزی حقیقی و چه چیزی واقعی است.

و سعی کنیم بفهمیم ، دیگران چه احساسی دارند.

و دیرتر به خشم بیاییم ، و بیشتر قدردانی کنیم.

اطرافیانمان را دوست بداریم

خیلی بیشتر از گذشته ،

اگر به یکدیگر احترام بگذاریم و به هم بیشتر لبخند بزنیم ..

و یادمان باشد که این خط فاصله ی ویژه ممکن است

خیلی کوتاه باشد.

 و در نتیجه ، وقتی درباره ی شما می گویند

و اعمال زندگیتان را بازگو می کنند

به نحوه ای که خط فاصله اتان را گذرانده اید

مباهات می کنید.

                                                                                  «  خط فاصله »

 

 

 

 

یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام ...

نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان.

یادم باشد با کسی آنقدر صمیمی نشوم شاید روزی دشمنم شود

یادم باشد با کسی دشمنی نکنم شاید روزی دوستم شود

یادم باشد که روزگار خوش است و تنها دل ها ، دل نیست.

یادم باشد پاکی کودکیم را از دست ندهم.

یادم باشد قبل از هر کاری با انگشت به پیشانیم بزنم تا بعدا با مشت بر فرقم نکوبم.

یادم باشد امید کسی را از او نگیرم شاید تنها چیزی باشد که دارد.

                                          یادم باشد که عشق کیمیای زندگیست!

                                                          

 

 

 

 

 

خبر آمد خبـــــــــــری در راه اســــــت

سر خوش آن دل که از آن آگاه است

شاید این جمعه بیاید ... شایــــــد

پرده از چهره گشاید... شایـــــــــد

دست افشان ... پای کوبان می روم

بر در سلطان خوبـــــــــــان می روم

می روم بار دگر مستـــــــــــــم کند

بی سر و بی پا و بی دستــــــم کند

میروم کز خویشتن بیــــــــرون شــــوم

در پی لیلا رخی مجنـــــــــــون شــــوم

هر که نشناسد امـــــــــــــــــام خویــش را

بر که بسپـــــــــــــــارد زمــــــــــام خویش را

با همه لحـــــــــــظه  خوش آوایــــــــی ام

در به در کوچــــــــــــــه ی تنها یـــــــی ام

ای دو سه تا کوچـــــــــــــه ز مــــــــــــا دور تر

نغمــــــــــــــــه ی تو از همــــــــه پــــــــــــــــر شورتر

کــــــــــــــــاش که این فاصلــــــــــــــــه را کم کنی

محنـــــــــــــــــت این قافلــــــــــــــــــــــه را کم کنی

کــــــــــاش که همسایــــــــــــه ی مــــا می شدی

مایــــــــــــه ی آسایــــــــــش مـــــــــا می شدی

هـــــــــر که به دیـــــــــــدار تو نائــــــــــل شود

یــــــــــــــــک شـــــــــبه حلــــــــال مسائل شود

دوش مـــــــــــــــــا را حال خوشی دســـــت داد

سیـــــــــنه ی مـــــــــا را عطشی دست داد

نــــــــــام تو بردم لبــــــــــــــم آتش گرفــــــت

شعــــــــــــــله به دامـــــــــان سیاوش گرفت

نام تــــــــــــــو آرامـــــــــه ی جان من است

نامــــــــــــه ی تــــــــــو خط اوان من است

ای نگــــــــــــهت خاست گه آفتــــــــــاب

در من ظلمــــــــت زده یک شب بتاب

پرده بر انداز ز چشـــــــــــــــــــم ترم

تا بتوانــــــــــــــــم ز رخت بنگـــــــــرم

ای نفست یار و مددکـــــــــــار مــــــــا

کی و کجـــــــــــــــا وعـــــــــده ی دیدار ما

                                                

 

 

روزی تو خواهی آمد از کوچه های باران

                                                تا از دلم بشویی غم های روزگاران

                                                                           روزی تو خواهی آمد از سوی  مهربانی...

                                                                                                                سوی مهربانی..

 

                                           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تو نمی توانی کم تر یا بیشتر عشق بورزی

                      تو یا عشق می ورزی یا عشق نمی ورزی

                                     غواص وجود خود شو و به عمق وجود خود برو!

                                                    

وقتی پرندگان می خوانند خوب به آوازشان گوش بسپار!

                    وقتی به آستانه ی گلی می رسی با حیرت گرم تماشایش شو!

                                             اجازه نده ندانسته های کهنه و بیات ، حجاب نگاه تو شوند

                                                          

    به چیزی برچسب نچسبان...

               یاد بگیر سازی را بنوازی!

                    آدم ها را ببین و با آنها در آمیز

                   هر انسانی آیینه ای است که خداوند را به شیوه ی ویژه ی خود به خود نمایش می دهد.

                                             

                               

 

 

 

 

 

پرسه زنون توی رواق غصه بجای خونه
غم که این روزا تنه خستمو میکشونه
این روزا دوزخ منه من که بریدم از تو
بریدمو پشت سرش هی میخورم چوبشو
چند سالیه تو سینه داغ انتظارو دارم…
چند سال که اسمتو رو هی به زبون میارم
چند سالیه تو سینه داغ انتظارو دارم…
چند سال که اسمتو رو هی به زبون میارم
ضامن هشتمین بی رقیبم
ستاره مشرقیه غریبم
سوی کبوتری که شد فراموش
میشه که وا کنی دوباره آغوش
چند سال کار من شده شمردن لحظه ها
این نفسای خسته که دارن میفتن از پا
بزار بیان که خسته از گذشته تباهن
بزار بیان که خسته از یه لحظه اشتباهن
ضامن هشتمین بی رقیبم
ستاره مشرقیه غریبم
سوی کبوتری که شد فراموش
میشه که وا کنی دوباره آغوش

                        میلاددددددددددددددد امامممم رضا (ع) بر تمام عاشقان مبارککککککک

 

 

 

غرور نزاشت بهت بگم قد خدا دوست دارم

حالا نشستم یه گوشه دارم ستاره می شمارم

تنهایی عین یه تبر شکسته برگ و ریشه مو

سوزونده آفت غرور از حالا تا همیشه مو

اگر بهت گفته بودم حالا تو مال من بودی

من تو خیال تو بودم تو تو خیال من بودی

کاش که میون من و تو ، تو اون روزا حصار نبود

هیچی میونمون به جز دلای بی قرار نبود

انگار که تقدیر نمی خواست تو در کنار من باشی

منم بهار تو باشم تو هم بهار من باشی

یه خلوت ساکت و سرد انگار اسیرمون شده

نمی شه فکر دیگه کرد ما خیلی دیرمون شده

تو رفتی و حالا دیگه اونور دنیا خونته

انگار نه انگار که کسی این دور و برا دیوونته

تقصیر هردومون بوده ما عشقو نشناخته بودیم

فقط یه قصر کاغذی تو رویامون ساخته بودیم

باید یکی از ما دوتا غرورو می  گذاشت زیر پا

آروم به اون یکی میگفت یه عاشق واقعی باش

جدایی دستای ما یه اتفاق ساده نیست

سواره هرگز باخبر از غصه ی پیاده نیست

توی مسیر عاشقی باید هوای دل و داشت

حرف دل و عین قسم رو طاقی چشما گذاشت

حالا که من تنها شدم قدر چشاتو میدونم

ولی نمیشه کاری کرد همیشه تنها می مونم

کاش توی دنیا هیچ کسی قربونی غرور نشه

راه دو تا پرنده کاش هیچ روزی از هم دور نشه

                                             

 

امروز میخوام از تو بگم ... از صبوریت بگم ... آره از تو و امثال تو بگم که  به فولاد صبوری و مقاومت آموختین...

دیروز روز تو بود ... ببخش دیر اومدم ... جشنت رو  امروز گرفتیم و در برابر مقاومتت و توانت کم آوردیم... شرمنده ی خودمون  شدیم ... مایی که سالمیم و تندرست و بینا گویا... میگویم گویا چون در واقع نمی بینیم .... مایی که استعدادهای و توانایهای خود رو نادیده میزاریم و عمر رو به  بطالت می گذرونیم... با کوچکترین سختی و مصیبت عنان از کف میدیم و زبان به کفر  باز می کنیم ... زندگی رو به هیچ می گیریم و برای چیزهای خرد و کوچک و البته از نظر خود مشکل لاینحل گوشه ی عزلت در سکوت و خاموشی بی هیچ امیدی به شکفتن و رهایی لحظه ها رو  سر می کنیم ....

امروز نماینده ی مجلس شورای اسلامی شهرمون حرف قشنگی زد ، میدونی چی گفت ؟!

گفت کسی که رنگها رو ندیده چه زیبا نقاشی کشیده و چه زیبا رنگ امیزی کرده... آنان با چشم دل می بینند... راست می گفت تو روشن دلی و بهتر از مایی که بیناییم  ، میبینی و درک میکنی

با سیاهی و دغل کاری این مردمان به ظاهر بینا بیگانه ای ...روزت مبارک دوست گلم

روز عصای سفید...روز روشندلان دوست داشتنی مبارک

این گلم تقدیم به تو و سپیدی قلبت

 

 

                             همه میگن که چشمام خیلی خیلی قشنگه

                             ولی افسوس که ای وای نمی دونم چه رنگه

                             میگن چشمام چه آبیست مگه آبی چه رنگه

                            میگن همرنگ دریاست مگه دریا چه رنگـــــــــه

                           میگن همرنگ یاسه اخ مگه یاس چه رنگـــــــــه

                           میگن چشمام قشنگه مگه چشمام چه رنگـــه

                        خودم دیدم که چشمام به رنگ شب سیـــــــــاهه

                       ولی این شب همیشه فروغـــــــــــش نــــــــور ماهه

                       اگه چشمام سیاهه اگه رنگی نداره ولی قلبم سفیده

                      دلم رنگه امیده دستام هر جا می بینن تو این دنیا خدا را

                    دستام هر جا میخونن کتاب عاشقــــــــــــــــــــــــــــــــا را

                   سر انگشتام میفهمن که گلهـــــــــــــــــــا هــــــــم چه رنگه

                    به رنگه آسمونـــــــــــــــــــــــــــا زمینامون قشنـــــــــگــــــــه

                   حالا هم من می دونم که این دنیــــــــــــــــــــا چه رنگــــــــه

                  به رنگ خوبیـــــــــــــــــــــــامه ، به رنگ ســـــــــــادگیـــــــمه

                             

 پ.ن. ۲۳ مهرماه روز جهانی نابینایان

                                                     

                             

                        

                    

 

 

     بر روی ما نگاه خدا خنده می زند  

    هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ایم                           

   زیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوش               

    پنهان ز دیدگان خدا می نخورده ایم  

                                                                    

                                         پیشانــــــــی ار ز داغ گناهی سیــه شود    

                                         بهتــــــر ز داغ مهر نماز از ســـــــــر ریــــــــا      

                                         بهر فریب خلق بگویی خــــــــــدا خـــــــــــدا                                          

                                        ما را چه غم که شیخ شبی در میان جمـــع

 

   بر روی مـــــــــا ببست ز شادی در بهشــــــــت   

  او می گشاید ... او که به لطف و صفای خویش

   گوئی که خاک طینت ما را ز غـــــــــم سرشت

  طوفان طعنه ی خنده ی ما را ز لب نشست

 

                                  

                                  کوهیـــــم و در میانه ی دریـــــــا نشسته ایـــــــم

                                 چون سیــــــــنه جای گوهر یکتای راستیـــــست                      

                                  زین رو به موج حادثه تنهــــــــــــــــــا نشسته ایم

                                   مائیم... ما که طعنه ی زاهــــــــــــــد شنیده ایم

 

    مائیم ... ما که جامه ی تقوا دریده ایم                             

   زیرا درون جامه به جز پیکر فریـــــــــــب

  زین هادیان راه حقیقت ندیده ایم !

  آن آتشی که در دل ما شعله می کشد

 

                               گر در میان دامن شیخ اوفتاده بود                        

                                            دیگر به ما که سوخته ایم از شرار عشق                    

                                                                                      نام گناهکــار رسوا! نداده بـــــــود

 

                           بگــــــــــــــــــــــــــذار ز طعنــــــــــــــــه بگویند مردمان       

                         در گوش ما حکایت عشـــــــــــق مـــــــــــدام ! مـــــــــا 

 

                      «  هرگــــــــــــــــــــــز نمیرد آنکه دلش زنــــــــده شد به عشــــق

                     ثبـــــــــــــــــت است بر جریــــــــــــــده ی عالــــــــــم دوام مـــــــــــــا »

                                

                                           

                                                

                     

                                                       

 

                                      

                                   

                             

                                   

                                                                     

 

جایی که برای کرم ابریشم پایان دنیاست پروانه ای متولد می شود

برای پروانه شدن راه زیادی لازم است. باید قبل از آن به قدر کافی شجاع شد
باید فهمید که پرواز آن قدر ها هم که فکر می کنیم ، ساده نیست.
باید دانست که اگر ترس در دل راه یابد ، سقوط حتمی ست.
برای پروانه شدن ، گذشتن از تنگنای پیله های در هم تنیده شده زندگی لازم است.
گاه چنان این پیله ها در هم گره خورده اند که خستگی در تک تک سلول های بدن خانه می کنند و
این خیال به وجود می آید که رهایی غیر ممکن است
ولی تنها کسانی می توانند پروانه شوند که بیش از همه امید داشته باشند و البته صبر...
پروانه به ناچار باید پرواز کند و شرط اول پرواز ، گشودن بال هاست.
بال های ضعیف و رنجور ، پروانه را از پرواز باز می دارد.
, شرط دیگر نترسیدن از ارتفاع است

پروانه بودن ، قلب پروانه ای می طلبد. و احساس پروانه ای، برای یافتن گل ها
برای درک زندگی و این که
در نگاه كساني كه معني پرواز را نمي فهمند هر چه اوج بگيري كوچكتر مي شوی ...

پروانه شو ...پرواز کن به بیکران ... بال بگشا به آن ابدیت بی انتها

بتن این پیله ها را ...پیله های در هم تنیده را...آغاز کن زندگی را با عشق و امید ....پرواز کن آغاز شو که گاهی زود دیر می شود ... مگذار دیر شود برای پریدن و شکفتن و آغاز و پرواز ....

 

پیله ات را بگشا ... تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی

 

موقعیتهای ناراحت کننده شما را سریعا به حالت ضعیفی می برد بطوری که دیگر قدرت کنترل موقعیت را نداشته باشید. اگر احساس می کنید به دفعات تسلط بر اعصابتان را از دست می دهید یاد گرفتن این که چطور احساستان را به درستی کنترل کنید بخشی از فرآیند رشد شماست.این مهارتی است که همه ندارند لذا بهتر است دفعه ی بعد که با اختلاف نظری مواجه شدید یکی از این ۷ راه را برای کنترل اعصاب خود استفاده کنید:

۱ـ شانه هایتان را بلرزانید قسمت اعظم فشار در پشت گردن ، شانه ها و بالاتنه جمع می شود.

بعد از هر مشاجره اگر دقت کنید خواهید دید که شانه هایتان به جلو خم شده و عضلاتتان منقبض می شود.

لرزاندن شانه ها باعث می شود فرم بدنتان را دوباره به حالت نرمال برگردانید.

طبیعی نفس بکشید و کمی آرام تر شوید.

۲ـبرای قدم زدن بیرون بروید.

گاهی اوقات نفس کشیدن در هوای آزاد ممد آن چیزی است که برای تغییر حال و هوا به آن نیاز دارید. یک پیاده روی کوتاه می تواند خیلی به شما کمک کند ، بالا بردن گردش خون حتی اگر کوتاه باشد فکرتان را باز می کند.

۳ـ یک دسته ورق پاره کنید.این روش بهترین و ساده ترین فعالیتی است که می تواند حس شما را از موضوع منحرف کند و عصبانیتتان را خالی کند.

۴ـ با ریلکسیشن و مدتیشن خود را آرام کنید و از بین بردن استرس بطور طبیعی نیازمند صبر و تحمل است.

وقتی برای آرام کردن درونی خود تمرکز می کنید آن وقت می توانید با فکری باز به همه چیز نگاه کنید.

۵ـ نارضایتی هایتان را روی کاغذ بیاورید. خودکار و کاغذ ابزاری ارزشمند برای بیرون کردن افکار ناراحت کننده از ذهنتان هستند. نوشتن چند جمله ساده در مورد افکاری که در سرتان می گذرد خیلی به آرام کردنتان کمک میکند.

۶ـ جشمانتان را ببندید و نفس عمیق بکشید . اجازه بدهید حتی برای یک لحظه هم که شده زمان در ذهنتان متوقف شود.

۷ـ شمع وانیلی یا سنبل روشن کنید رایحه وانیل آرام بخش و تسکین دهنده است. عطر سنبل

هم خواب آور است با استفاده از این رایحه ها استرس را از بدنتان بیرون کنید.

 

 

 

سر تا پای خودم را که خلاصه می کنم ، می شوم قد یک کف دست که ممکن بود تکه آجر باشد توی دیوار یک خانه ، یا یک قلوه سنگ روی شانه ی یک کوه ، یا مشتی سنگ ریزه ته ته اقیانوس یا حتی خاک یک گلدان باشد. خاک همین گلدان پشت پنجره.

                                      

اما حالا یک کف دست خاک وجود دارد که خدا به او اجازه داده نفس بکشد ، ببیند ، بفهمد ، جان داشته باشد. یک مشت خاک که اجازه دارد عاشق بشود. انتخاب کند ، عوض شود ، تغییر کند.

وای خدای بزرگ ! من چه قدر خوشبختم ، من همان خاک انتخاب شده هستم. همان خاکی که با بقیه فرق می کند.

من آن خاکی هستم که توی دست خدا ورزیده شده ام و خدا از آن نفسش در آن دمیده ، من آن خاک قیمتی ام.

حالا می فهمم چرا فرشته ها آن قدر حسودی شان شد.

اما اگر این خاک این خاک برگزیده که اسم دارد ، خاکی که نور چشمی و عزیز دردانه ی خداست ، اگر نتواند تغییر کند ، اگر عوض نشود ... اگر انتخاب نکند...

اگر همین طور خاک باقی بماند ... اگر آن آخر که قرار است برگردد و خود جدیدیش را تحویل خدا دهد ،

سرش را بیندازد پایین و بگوید : یا لیتنی کنت ترابا.

بگوید : ای کاش خاک بودم! این وحشتناک ترین جمله ای است که یک ادم می تواند بگوید . یعنی اینکه حتی نتوانسته خاک باشد چه برسد به آدم!

یعنی این که ............ خدایا دستمان را بگیر  و نیاور آن روزی را که هیچ آدمی چنین بگوید.

 

خدا به این مهربونی چرا میخوایم بدی کنیم...کلیک کنین خیلی قشنگه

 

 

اين تست رو من توي يکي از وبلاگ ها ديدم و گفتم يه امتحاني بکنيم بد نيست ولي واقعا جواب هاش من رو شکه کرد امتحان کنيد جالبه

هيچ كلكي در كارنيست! اين بازي بطرز شگفت آوري دقيق خواهد بود! البته بشرطي كه تقلب نكنيد!  فقط به دستور العمل عمل نمايد و تقلب نكنيد، در غير اينصورت نتيجه درست از آب در نخواهد آمد و بعد آرزو خواهيد كرد كه ايكاش تقلب نمي كرديد! اين حدوداً 5 دقيقه زمان خواهد برد تا شما را ديوانه كند!! كسي كه اين پيام را ارسال كرده گفت كه آرزويش ظرف 10 دقيقه به حقيقت پيوست!!! اين بازي نتيجه خنده دار و در عين حال شگفت انگيزي خواهد داشت! پيام را يكجا تا پايا ن نخوانيد بلكه مرحله به مرحله پيش برويد و عين دستورالعمل انجام دهيد! نكته: زماني كه ميخواهيد اسامي را بنويسيد اطمينان حاصل كنيد كه اشخاصي هستند كه شما آنها را مي شناسيد (تبصره از خودم: يعني اسم الكي يا بيخودي ننويسيد!)

مهم: همچنين بياد داشته باشيد كه بهنگام نوشتن اسامي و عمل كردن به دستورالعمل از احساس و غريزه خود استفاده كنيد و بيخودي و بيش از حد فكر نكنيد بلكه آنچه كه در آن لحظه به ذهنتان مي آيد را بنويسيد! با زهم بايد گفته شود كه به آرامي و مرحله به مرحله به انتهاي متن برويد در غير اينصورت نتيجه درست نخواهد بود و آنرا ضايع خواهيد كرد! (باز هم تبصره از خودم: اين رو بخاطر اين چندين بار تكرار كرده كه آدمهاي فضول ببخشيد كنجكاو خودشونو كنترل كنن!!!) خوب حالا يك قلم و يك برگ كاغذ آماده كنيد.

1- اول از هر چيز اعداد 1 تا ۱1 را بصورت ستوني يا رديفي بر روي كاغذ بنويسيد.

2- سپس در جلوي رديف (ستون) 1 و 2 هر عددي را كه مايليد بنويسيد.

3- حال در جلوي رديف 3 و رديف 7 نام شخصي را از جنس مخالف بنويسيد. قرار نشد به پايين نگاه كنيد! تقلب ممنوع !!

4- نام اشخاصي را كه مي شناسيد (چه دوست يا اعضاي خانواده يا فاميل) در جلوي رديفهاي 4، 5 و 6 بنويسيد.

5- در رديفهاي 8، 9، 10 و 11 نام چهار ترانه (آهنگ) را بنيوسيد (در جلوي هر رديف نام يك ترانه)

6- اكنون نهايتا ميتوانيد يك آرزو كنيد

 

     منتظر جوابای قشنگتون تو نظرات خصوصی هستم

                            ..................................................................................

 

                                                      و حالا رمز گشایی

1- عددي را كه در رديف 2 نوشته ايد مشخص كننده تعداد اشخاصي است كه شما بايد در باره اين بازي به آنها بگوييد!

2- شخصي كه نامش در رديف 3 قيد شده كسي است كه شما عاشقش هستيد!!!

3- شخصي كه نامش در رديف 7 قيد شده كسي است كه شما دوستش داريد ولي با هم نمي سازيد

4- شخص شماره 4 كسي است كه شما بيش از همه به او اهميت ميدهيد!

5- شخص شماره 5 كسي است كه شما را بسيار خوب مي شناسد.

6- شخصي كه نامش در رديف 6 قيد شده، ستاره بخت (ستاره خوش شانسي) شماست!

7- آهنگ قيد شده در رديف 8 با شخص شماره 3 تطبيق مي كند (مرتبط است)!!!

8- آهنگ شماره 9 آهنگي براي شخص شماره 7 است!

9- آهنگ شماره 10 آهنگي است كه بيش از همه افكار شما را بازگو مي كند!

10- و بالاخره شماره 11 آهنگي است كه مي گويد شما در باره زندگي چه احساسي داريد!!!!

 

 

 

من و دل

               آمده بودیم

                          به مهمانی تو

                                            هر دو لبریز غزل

                                                              غرق گل افشانی تو

دلکم عرض ادب کرد و همان گوشه نشست

من همه محو دل و او همه حیرانی تـــــــــــــو

                                   

                                               

 

 

شب شعری که به پا بود در آن صبح لطیف

برد ما را به شب خیس غزل خوانی تــــو

                     من دچار تو شدم وقتی نگاهم کردی

                                  دل گرفتار همان موسم بارانی تـــــــــــو

            چشم تو

                               خلوت خوبی است

                                                      اگر بگذارند...

 

 

نشریه ی پرسمان ـ ویژه ی ورودی های جدید

مهر آغاز مهربانی است ؛ مهر به کتاب ، کلاس ، استاد و درس. اگر مهرورزانه با مهر روبرو شویم و با برنامه حرکت کنیم و هدفمند گام برداریم ، شاهد مقصود را دریافت خواهیم کرد.

در این نوشتار ، روی سخن با دانشجویان سال اول و ورودی های تازه است ، گرچه خواندن آن برای دانشجویان عزیز ترم های بالاتر نیز خالی از لطف نیست.

روی سخن با کسانی است که سد کنکور را شکسته اند و اکنون در آغاز راه ایستاده اند؛.....راهی که تقریبا با تمام دوران تحصیل اندکی تفاوت دارد و به همین سبب انسان را با پرسش های گوناگون روبرو می سازد :

ـ آیا موفق می شوم؟

ـچگونه درس بخوانم؟

ـ بهترین برنامه ای که می توانم داشته باشم چیست؟

و ،.....

 

 

مسافرم ... مسافرم

مسافر راه غمم

شکسته کوله بار من

از این همه بازی تلخ

دلم گرفته بدجوری

از جاده های بی عبور

از کوره راه خستگی

فانوس قصه های من

کجا تو بی وفا شدی؟!

عشق کجاست ؟ عاطفه کو؟

راضی شدن به مرگ گل

بازیچه ی دلا شدن

نبوده هیچوقت رسم ما

فانوس قصه های من

منو به چی فروختی؟!!

به عشق بازیه الکی

از خود شدن چه بی خود؟

ستاره ی شب من

ماهت کجاست تو آسمون؟!

بهم بگو ... بهم بگو

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بیاین با هم پیمان ببندیمممممممممم

واسه رفتن بسوی روشنایی و آرامش

بیا تووووو ضرر نمیکنی

بیا با هم واسه خوشبختیمون پیمان ببندیم

 

 

                            

                                      

با یک شکلات شروع شد. من یک شکلات گذاشتم کف دستش. او هم یک شکلات گذاشت توی دستم.من بچه بودم ،او هم بچه بود. سرم را بالا کردم سرش را بالا کرد. دید که مرا میشناسد. خندیدم. گفت:«دوستیم؟» گفتم: «دوست دوست»گفت :«تا کجا؟» گفتم:«دوستی که تا ندارد .»

گفت:«تا مرگ؟»خندیدم و گفتم : دوستی که تا ندارد

گفت: باشد ،تا پس از مرگ

گفتم : نه ، نه ،گفتم که تا ندارد.گفت: قبول،تا آنجا که همه دوباره زنده می شوند ،یعنی زندگی پس از مرگ. باز هم با هم دوستیم . تا بهشت ،تا جهنم ،تا هر کجا که باشد من و تو با هم دوستیم.

خندیدم و گفتم : تو برایش تا هر کجا که دلت می خواهد یک تا بگذار. اصلا یک تا بکش از سر این دنیا تا آن دنیا. اما من اصلا تا نمی گذارم.نگاهم کرد .نگاهش کردم.باور نمیکرد. می دانستم .او می خواست حتما دوستی مان تا داشته باشد. دوستی بدون تا را نمی فهمید.

                                             ***

گفت:بیا برای دوستیمان یک نشانه بگذاریم. گفتم باشد تو بگذار.

گفت :شکلات.هربار که همدیگر را می بینیم یک شکلات مال تو و یکی مال من ،باشد؟

گفتم : باشد.

هر بار یک شکلات می گذاشتم توی دستش ، او هم یک شکلات توی دست من. همدیگر را نگاه می کردیم. یعنی که دوستیم. دوست دوست. من تندی شکلاتم را باز میکردم و می گذاشتم توی دهنم و تند تند آن را می مکیدم. می گفت : شکمو !تو دوست شکمویی هستی. و شکلاتش را می گذاشت توی یک صندوق کوچولوی قشنگ. می گفتم :بخورش

می گفت : تمام می شود. می خواهم تمام نشود. می خواهم برای همیشه بماند.

صندوق پر از شکلات شده بود. هیچ کدامش را نمی خورد. من همه اش را خورده بودم. گفتم : اگر یک روز شکلات هایت را مورچه ها بخورند یا کرمها ، آن وقت چکار میکنی؟

گفت : مواظبشان هستم . می گفت : میخواهم تا موقعی که دوست هستیم ومن شکلاتم را می گذاشتم توی دهانم و می گفتم : نه ،نه، تا ندارد . دوستی که تا ندارد.

                                                       ***

یک سال ، دو سال ، هفت سال ، ده سال و بیست سال شده است. او بزرگ شده است. من بزرگ شده ام. من همه ی شکلات هایم را خورده ام و او همه شکلات ها را نگه داشته است. او آمده است امشب تا خداحافظی کند. می خواهد برود آن دور دورها . می گوید : می روم ، اما زود بر میگردم.

من می دانم ، می رود و برنمی گردد. یادش رفت به من شکلات بدهد. یک شکلات گذاشتم  کف دستش.گفتم این برای خوردن. یک شکلات هم گذاشتم کف ان دستش : این هم آخرین شکلات برای صندوق کوچکت.

یادش رفته بود که صندوقی دارد برای شکلات هایش . هر دو را خورد. خندیدم می دانستم دوستی من « تا » ندارد. مثل همیشه. خوب شد همه شکلات هایم را خوردم. اما او هیچ کدامشان را نخورد. حالا با یک صندوق پر از شکلات نخورده چه خواهد  کرد؟؟؟

 نویسنده : زری نعیمی

 

 

کـــــــــــــــاشـــــــــکـــــــی در کــــــــوچــــــــه هــــــای کـــــــودکـــــی گــــــــم مــــیــــشدم

                                                 هـــــــــــم صــــدای قاصــــــدک هـــای تکلــــــــم میــــــــشدم

مـــــــــی نشســــتم زیــــــــــر آواز سپـــــــــید چلــــــچــــــله

                                            بـــــــار دیــــــــگــــــــر خیـــــــــس باران تــــــــرنـــــــم مــیـــــشدم

زنـــــــــدگــــی را می دویــــدم تا فــــــراســـــوی امــــیــــد

                                            تـــــــــا که در چشـــــــم تمــــاشــــا یـــــــــک توهــــم میـــــشدم

آرزو مــــــی چیــــــدم از رنگــــــین کمــــــــان شـــــاپــــــرک

                                          نـــــــــاگهـــــــان در جنگــــــــل پــــــــروانــــــــه هـــــا گــــم میشدم

مـــــی تــــــــکانــــــــدم غـــــــم غـــــــبار اشـــک را از چــــــشم دل

                                        مهـــــــــربـــــــــان هـــــــم بـــــــازی عــــــشق و تبســم میشدم

کـــــــــــوچ مــــــــی کــــــــردم از این تنهـــــــــایی خاکــــــــستـــری

                                              بـــــــی ریـــــــــا همســــــایه ی لبخنـــــد مـــــــردم میشدم

کـــــــــودکــــــــی آن ســـــــوی حســــــرت چشم در راه من اســــــت

                                  کـــــــــاشــــــکی در کـــــــوچه های کـــــــودکـــی گـــــــم مــــیشدم

                                                    

                               

                                                                

                                            

                                                       

 

                                        

آي ... انسان!

اي سوار سركش مغرور!

اي شتابان رهرو گمراه!

اي بغفلت مانده ي خود خواه!

هان..!عنان بركش سمند باد پايت را

نيك بنگر گوشه اي از بيكران ملك خدايت را

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

                                                                « حافظ»

«سالها پیش ، یک برنامه زنده ی رادیویی در شهر لس آنجلس را اجرا می کردم. گاهی تماس هایی

با این برنامه گرفته می شد که مرا دیوانه می کرد. این تلفن ها از طرف زنان متاهل بود.

یکی از آنان می گفت:« بیست سال قبل ازدواج کرده ام و احساس بد بختی میکنم! چون شوهرم مرا آزار و اذیت می کند و مشروب میخورد و دوست ندارد در مورد مشکلاتمان با یکدیگر صحبت کنیم و از اینکه مشاوره بگیریم یا نزد روانژزشک ،روانکاو برویم سر باز می زند.»

پاسخی که به این گونه تلفن ها می دادم همواره یک چیز بود.

در پاسخ میگفتم: « به نظر نمی رسد متاهل باشید.» زن، فوری وسط صحبتهایم پریده و میگفت : «نه،نه! به راستی بیست سال است که ازدواج قانونی کرده ایم و رسما زن و شوهر هستیم.» سپس یکبار دیگر از شوهرش شکایت می کرد. من هم پاسخم را مجددا تکرار کرده به او می گفتم : این یک ازدواج نیست. شما سال هاست از هم طلاق گرفته اید و فقط قرارداد زندگی مشترک دارید. می توان گفت شما فقط با هم، هم اتاقی هستید!

ازدواج میدان نبرد نیست بلکه انس و مهربانی  و دوستی است. هرگاه با همسرتان با احترام و عشق رفتار نکنید ازدواجتان به پایان رسیده است.

وقتی با شوهرتان با بی احترامی و عصبانیت رفتار میکنید دیگر شوهرتان نیست. شاید هم چنان با او زیر یک سقف زندگی کنید ، ولی دیگر زن و شوهر نیستید. ممکن است سالها طول بکشد تا به لحاظ قانونی نیز به ازدواج خود پایان دهید و طلاقتان را ثبت کنید، اما مهم این است که سالها در طلاق نامرئی به سر برده اید.

هنگامی که در قلبتان را به روی همدیگر میبندید دیگر تعهدی به یکدیگر ندارید.  حقیقت تلخ این است که به راستی زن و شوهرهای واقعی بسیاری را نمی بینم و نمیشناسم. زن و مرد های زیادی را میشناسم که می گویند زن و شوهرند ، اما تمام و کمال متعهد و پایبند به یکدیگر نیستند. زندگی روزمره ی آنها تبلور تعهدشان به یکدیگر نیست.

                                                  «  عاشقانه های باربارا دی آنجلیس»

ازدواج میدان نبرد نیست !بلکه انس و مهربانی و دوستی است ، هرگاه با همسرتان با احترام و عشق و محبت رفتار نکنید ازدواجتان به پایان رسیده است.

۲۰سوال که باید از خود بپرسیم!!!-مجله ی موفقیت شماره ۱۸۹- حسین اژدرزاده

- ۱خودتان را معرفی کنید ، نام خود را به آرامی بگویید و مزه مزه کنید ، اسم خودتان را از دهان خود بشنوید. در چه فصلی ،چه روزی و چه ساعتی از شبانه روز بر روی این کره ی خاکی فرود آمده اید؟

چند تایی از مشخصات کامل خود را مانند صفات اخلاقی، فضایل اخلاقی و یا خدای نکرده رذایل اخلاقی از هر کدام دو مثال بزنید. شما چند بعدی هستید؟ چند شکل دارید؟ چند رو دارید؟ کدام یک پاک تر و اعلاترند؟ آیا چهره ی درونی تان را کسی دیده است؟ درون شما زیباتر  و مهربانتر است یا ظاهرتان؟ آیا تابحال چهره ی درونی خویش را شتشو داده اید و یا آرایش کرده اید؟

۲-آیا تک تک اعضای بدنتان را به خوبی میشناسید؟جنس زبان شما از چه نوعی است؟ تند و نیش دار است ، چرب و نرم است؟ آماده برای قضاوت کردن و غیبت کردن و تهمت زدن است و یا لطیف و شیرین و بابرکت؟چشمانتان از کدام نوع است؟ آیا چشمانتان تحت امر شما هستند و یا شما تحت تاثیر چشمانتان هستید؟ بیشترین ثواب  و گناه را کدام یک از اعضای شما انجام داده اند ؟ می دانید که هر عضو را حساب و کتاب و جزا و پاداشی هست؟

 

 

برای دیدن بقیه ی سوالات به ادامه مطلب مراجعه کنید ممنون

ای خدا برس به دادم                             نفسام پر شده از غم

چی بگم دلم گرفته                              از همه عالم و آدم

                               

باز هم دلتنگم... دلتنگ عشق و محبتهای خالص و پاک

دلم برات تنگ شده مهربونم... برای اون همه سادگی و مروت

یادته بهم میگفتی زندگی رو سخت نگیر... میگذره این دو روزه

غصه نخور گلکم... یادته  با هم  دویدیم تو کوچه های دوستی

حالا من کجامو تو کجایی ؟! ... چه سخته که تو نیستی در کنارم...

دلم برات تنگ شده و قلبم طاقت نداره... چشام داره میباره

یادت میاد اون قدیما... من بودمو تو بودی و یه جفت دلای بیقرار

قصه برام میگفتی از عشقای پوچ و تو خالی

از جاده های زندگی

گفتی تو جاده های زندگی باید صبور باشی گلم

گفتی باید قوی باشی... تا تو بودی در کنارم گفتم به چشم

اما حالا تو نیستی و منم دیگه نمیتونم... اخه مگه میشه بی تو؟!

مگه میشه بی تو  از جاده های سربی پاییز گذر کنم؟

...................................

دلتنگتم ای مهربون .... کاش که بیای از راه دور

کاش که بیای...

 

 

 

 

آهنگ بسیار زیبا ی منو ببخش با صدای رهام کلیک نکنی ضرر میکنی

 

ناتوان گذشته ام ز کوچه ها

نیمه جان رسیده ام به نیمه راه

چون کلاغ خسته ای در این غروب

می برم به آشیان خود پناه

در گریز ،از این زمان بی گذشت

در فغان ، از این ملال بی زوال

رانده از بهشت عشق و آرزو

مانده ام همه غم و همه خیال

سر نهاده چون اسیر خسته جان

در کمند روزگار بد سرشت

رو نهفته چون ستارگان کور

در غبار کهکشان سرنوشت

می روم ز دیده ها نهان شوم

می روم که گریه در نهان کنم

یا مرا جدایی تو می کشد

یا ترا دوباره مهربان کنم

این زمان ،نشسته بی تو ، با خدا

آنکه با تو بود و با خدا نبود

می کند هوای گریه های تلخ

آن که خنده از دلش جدا نبود

بی تو من کجا روم؟ کجا روم

هستی من از تو مانده یادگار

من به پای خود به دامت آمدم

من مگر ز دست خود کنم فرار

تا لبم ، دگر نفس نمی رسد

می رسی به کام دل که بشنوی

ناله ای در این قفس نمی رسد...!

 

 

ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق

که نامی خوشتر از اینت ندانم

 

                                     

  اگر مرگم به نامردی نگیرد

                                         مرا مهر تو در دل جاودانی است

وگر عمرم به ناکامی سر آید

                                      ترا دارم که:مرگم زندگانی است

           

 

 

                        سلام ای غـــــــــــــــــروب غریبانه ی دل

                       سلام ای طـــــــــــلوع سحـــــــرگاه رفتن

                      سلام ای غم لحـــــــظه های جـــــــدایی

                     خـــــــداحــــــافظ ای شعر شبهـــای روشن

                                   

                  خـــــــداحـــــــافظ ای شعر شبهـــای روشن

                 خــــــداحــــــــافظ ای قصــــــه ی عــــــاشقـــــانه

               خـــــداحـــــــــافظ ای آبــــــی روشـــــــــن عشـــــق

              خــــداحــــــــافظ ای عطــــــــــر شعـــــــــر شبـــــــــانه

                                  

             خـــــــداحـــــــافظ ای همنشـــــــین همیـــــــــشـــــــــه

           خــــــــداحـــــــافظ ای داغ بــــــــــــر دل نشســــــــتــــــــه

          تــــــــــــو تنــــــــــها نمــــــــــی مـــــــانــی ای مانـــده بی من

          تــــــــو را مــــــــی سپـــــــــارم بــــــــــــــــــــه دلهـــــای خسته

                              

         تــــــــو را مــــــــی سپــــــــارم بـــــــــــــــــــه میـــــــنای مهتـــــاب

         تــــــو را مـــــــی سپــــــــارم بــــــــــــــــــــه دامـــــــــان دریــــــــــا

        اگـــــــــر شب نشیـــــــــــــــنم اگـــــــــــــر شـــــــــــــب شکسته

        تــــــــــو را مــــــــی سپـــــــــــارم بــــــــــــــــه رویــــــــــای فــــــردا

                                    

        بـــــــــه شـــــــــب مــــی سپــــــــارم تـــــــــو را تــــــــــا نســــــــوزد

        بــــــــه دل مــــــــــی سپــــــــــــــارم تـــــــــــو را تـــــــــا نمــــیـــــــرد    

         اگـــــــــــــر چشــــــــــــــــمه ی واژه از غـــــــــــــــــــم نخشـــــــــکد

         اگـــــــــــر روزگــــــــــــــار ا یــــــــــــــــن صــــــــــــــــدا را نگــــیــــــــرد

                           

         خــــــــداحــــــــــــــــــــــــافظ ای بــــــــــــــــرگ و بـــــــــار دل من

       خــــــــــداحــــــــــــــــــــــافظ ای ســــــــایــــــه ســــــــار همـیشه

       اگــــــــــــــــــر سبـــز رفتــــــــــــــــی اگر زرد مانـــــــــــــــــــــــدم

       خــــــــــــــدا حــــــــــــــــــــــافظ ای نوبهـــــــار همیـــشـــــــه