رفت . . .

نازنینی دلبری چشم مرا تر کرد و رفت

چند روزی با دل شیدای من سر کرد و رفت

گفت بر عشقم وفادار است

اما ای دریغ چشم خود را جانب دلدار دیگر کرد و رفت

عاشقی گویا گناهی بود کاین نامهربان

جرم ما را دید و بی رحمانه کیفر کرد و رفت

گفتمش خوشبخت باشی نازنین روز وداع

طعنه تلخ مرا دیوانه باور کرد و رفت

حتم آخر روزگار او را تلافی می کند

چون گل عشق مرا مستانه پرپر کرد و رفت