کوچه ی دل

کوچه های دل من، باز خلوت شده است

قبل از اینکه برسم، دوستی را بردند

یک نفر گفت به من

باز دیر آمده ای، دوست قسمت شده است.

با توام،با تو، خدا

یک دل قلابی، یک دل خیلی بد،

چقدر می ارزد؟

من که هرجا رفتم،جار زدم:

شده این قلب حراج، بدوید

یک دل مجانی، قیمتش یک لبخند

به همین ارزانی.

تنها شده ام ...

           

دیرگاهیست که تنها شده ام

قصه ی غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است

باز هم قسمت غم ها شده ام

دگر آیینه ز من بی خبر است

 که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم

همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنید

تا نبینم که چه تنها شده ام ...

برداشت آزاد. . .

سلام. نمیدونم شما با خوندن این به ظاهر داستان ولی در واقع حقیقت زندگی چه حسی پیدا میکنین یا چه فکری می کنین! به نظر من خیلی تلخ بود و جای فکر داشت. 

منکه خودم  حتی نسبت به خودم یه حس بدی بدست آوردم. بغض تو گلوم شاید اعتراضی بود به زندگی راحت و بی دغدغه م .کاش در حد حس نباشه. . . 

یه تلنگر باشه واسه همه مون که چشم و دل سیری رو از سختی زندگی یک مادر در یه داستان یاد بگیریم که خیلی درسها و نکته ها درش نهفته بود. 

                                                                                                  " شیدا  " 

                                       قصابی   

                  توی قصابی بودم که یه پیرزن اومد تو و یه گوشه وایستاد .

یه آقای خوش تیپی هم اومد تو گفت: ابرام آقا قربون دستت پنج کیلو فیله گوساله بکش عجله دارم .....

آقای قصاب شروع کرد به بریدن فیله و جدا کردن اضافه‌هاش ..... همینجور که داشت کارشو می‌کرد رو به پیرزن کرد گفت: چی مِخی نِنه ؟

پیرزن اومد جلو یک پونصد تومنی مچاله گذاشت تو ترازو گفت: هَمینو گُوشت بده نِنه .....

قصاب یه نگاهی به پونصد تومنی کرد گفت: پُونصَد تُومَن فَقَط اّشغال گوشت مِشِه نِنه بدم؟

پیرزن یه فکری کرد گفت بده نِنه!

قصاب اشغال گوشت‌های اون جوون رو می‌کند می‌ذاشت برای پیره زن .....

اون جوونی که فیله سفارش داده بود همین جور که با موبایلش بازی می‌کرد گفت: اینارو واسه سگت می‌خوای مادر؟

پیرزن نگاهی به جوون کرد گفت: سَگ؟

جوون گفت اّره ..... سگ من این فیله‌ها رو هم با ناز می‌خوره ..... سگ شما چجوری اینا رو می‌خوره؟

پیرزن گفت: مُخُوره دیگه نِنه ..... شیکم گشنه سَنگم مُخُوره .....

جوون گفت نژادش چیه مادر؟ پیرزنه گفت بهش مِگن تُوله سَگِ دوپا نِنه ..... اینا رو برا بچه‌هام می‌خام اّبگوشت بار بیذارم!

جوونه رنگش عوض شد ..... یه تیکه از گوشتای فیله رو برداشت گذاشت رو اشغال گوشتای پیرزن .....

پیرزن بهش گفت: تُو مَگه ایناره بره سَگِت نگرفته بُودی؟

جوون گفت: چرا

پیرزن گفت ما غِذای سَگ نِمُخُوریم نِنه .....

بعد گوشت فیله رو گذاشت اون طرف و اشغال گوشتاش رو برداشت و رفت.

شاه من...

             

همیشه برده خواه تو همیشه مات خواه من

بچین! دوباره می زنیم، سفید تو،  سیاه من

ستـاره های مهــــره و مربعاتِ روز و شب

نشسته ام دوبــاره روبروی قــرص ماه من

پیـاده را دو خانه تو، و من یکی،  نه بیشتر

همیشه کـل راه تـو، همیشه نصـف راه من

تمسخـر و تکـانِ اسب و انـدکی درنگِ  تو

من و نگـــاه بر پیـاده باز هم نگــــاه من

یکی تو  و یکی من و یکی تو و یکی نه من!

دوبـاره رو سفیـد تو، دوبـاره رو سیـاه من

تو برده ای و من خوشم که در نبردِ زندگی

تو هستی و نمانده ام دمـی بدون شاه من

چشم هایت

چشمانت که باشند ،

سرنوشت بهانه گیر من ،

بهانه را از یاد خواهد برد

و من میتوانم

در چارچوب پنجره ی چوبی،

شاعرانه تر برایت بگویم.

چشمانت که باشند ،

چشمان متروک شده ام ،

در آیینه ی زندگی،

با تولدی آرام

دوباره سبز می شود.

چشمانت که باشند ،

آسمان را باور خواهم کرد ،

تا جایی که

من و آسمان

یکی خواهیم شد

و من برای گنجشک های خیالم ،

آهنگ پرواز را می نوازم.

چشمانت که باشند ،

آسمانی می شوم.

قانون تو ...

 

قانون تو ،

      تنهایی من است

                     و تنهایی من،

                                    قانون عشق

                                         وعشق ارمغان دلدادگیست

و این سرنوشت سادگیست!

                             چه قانون عجیبی

                                            چه ارمغان نجیبی

                                                  و چه سرنوشت تلخ و غریبی

که هر بار

            ستاره های زندگی ات را

                               با دستهای خود

                                    راهی آسمان پر ستاره ی امید کنی

و خود در تنهایی و سکوت

                        با چشمهایی خیس از غرور پیوند

                                                   ستاره ها را به نظاره بنشینی

و خموش و بی صدا

                   به شادی ستاره های از تو گشته جدا

                                                           دل خوش کنی

و باز هم تو بمانی و تنهایی و دوری

                          و باز هم تو بمانی و یک عمر صبوری!

اگر دروغ رنگ داشت

 اگر دروغ رنگ داشت ؛  

هر روز شاید ؛ ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست و بیرنگی کمیاب ترین چیزها بود.

 اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت؛عاشقان سکوت شب را ویران میکردند.

 اگر براستی خواستن توانستن بود؛

محال نبود وصال ! و عاشقان که همیشه خواهانند؛همیشه میتوانستند تنها نباشند.

  اگر گناه وزن داشت؛

هیچ کس را توان ان نبود که قدمی بردارد ؛ تو از کوله بار سنگین خویش ناله میکردی ...و من شاید ؛

کمر شکسته ترین بودم.    

اگر غرور نبود؛

چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمیگفتند ؛ و ما کلام محبت را در میان نگاههای گهگاهمان جستجو نمیکردیم.

 اگر دیوار نبود؛ 

نزدیک تر بودیم ؛ با اولین خمیازه به خواب میرفتیم و هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان حبس نمیکردیم .

 اگر خواب حقیقت داشت؛ 

همیشه خواب بودیم  هیچ رنجی بدون گنج نبود ... ولی گنج ها شاید بدون رنج بودند.

اگر همه ثروت داشتند؛

دل ها سکه ها را بیش از خدا نمیبرستیدند  و یکنفر در کنار خیابان خواب گندم نمیدید ؛ تا دیگران از سر جوانمردی؛ بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند اما بی گمان صفا و سادگی میمرد .... اگر همه ثروت داشتند.

 اگر مرگ نبود؛ 

همه کافر بودند ؛ و زندگی بی ارزشترین کالا بود ترس نبود؛ زیبایی نبود؛ و خوبی هم شاید.

 اگر عشق نبود؛ 

به کدامین بهانه میگریستیم و میخندیدیم؟ کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟ و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب میاوردیم؟ آری بی گمان پیش از اینها مرده بودیم .... اگر عشق نبود.

 اگر کینه نبود؛

قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق میگذاشتند 

اگر خداوند؛

یک روز آرزوی انسان را براورده میکرد من بی گمان دوباره دیدن تو را آرزو میکردم و تو نیز هرگز ندیدن مرا ،انگاه نمیدانم  به راستی خداوند کدامیک را می پذیرفت.

جملات بزرگان

ی خردی اسارت بدنبال دارد .و خرد موجب آزادی و رهایی است.( فردوسی خردمند)

آزادی متعلق به یک نفر نیست ، مال همه است .( اسپنسر)


آزادی باجی به مردم نیست ! چرا که مال و داشته آنهاست.( ارد بزرگ)

هرکس قادر به تملک و ارادۀ نفس خود باشد آزادی حقیقی را به دست آورده است .( پرسلیس)


آزادی تلاش خردمندانۀ آدمی در جستجوی علت حادثه هاست .( هربرت مارکوزه)

رهایی و آزادی ، برآیند پرستش خرد است و دانایی .( ارد بزرگ)


آزادی این نیست که هرکس هرچه دلش خواست بکند ، بلکه آزادی حقیقی قدرتی است که شخص را مجبور به انجام وظایف خود می کند .(ماکدونال)


آزادی حقیقی آن نیست که هرچه میل داریم انجام بدهیم ، بلکه آن است که آنچه را که حق داریم بکنیم .( ویکتور کوزن)

حاشا که آواز آزادی از پس میله و زنجیر به گوش تواند رسید و از گلوگاه مرغان اسیر .( جبران خلیل جبران)

همیشه راهکار ساده تری نیز هست !

در یک شرکت بزرگ ژاپنی تولید وسایل آرایشی یک مورد تحقیقاتی به یاد ماندنی اتفاق افتاد :شکایتی از سوی یکی از مشتریان به کمپانی رسید. او اظها ر داشته بود که هنگام خرید یک بسته صابون متوجه شده بود که آن قوطی خالی است بلافاصله با تاکید وپیگیری های مدیریت ارشد کارخانه ای مشکل بررسی و...دستور صا در شد که خط بسته بندی اصلاح شود وقسمت فنی و مهندسی نیز تدابیر لازم را جهت پیشگیری از تکرار چنین مسئله ای اتخاذ کند. مهندسین نیز دست به کا رشدند وراه حل پیشنهادی خود را چنین ارائه دادند:" پایش (مونیتورینگ) خط بسته بندی با اشعه ایکس "به زودی سیستم مذکور خریداری و با تلاش شبانه روزی گروه مهندسین دستگاه تولید اشعه ایکس و مانیتور هایی بارزولیشن بالا نصب و خط مزبور تجهیز شد. سپس دو نفر اپراتور نیز برای کنترل دائمی پشت آن دستگاه ها به کا رگما رده شدند تا از عبور احتمالی قوطی های خالی جلوگیری کنند. نکته ی جا لب  توجه در این بود که درست همزمان با این ماجرا مشکلی مشابه نیز در یکی از کا رگاه های کوچک تولیدی پیش آمده بود اما آنجا یک کارمند معمولی و غیر متخصص آن را به شیوه بسیار ساده تر و کم خرج تر حل کرد: تعبیه یک دستگاه پنکه در مسیر خط بسته بندی تا قوطی های خالی را باد ببرد! 

تنهایی

        

غمی دارم ز دلتنگی

اگر گویم زبان سوزد

اگرپنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد

خودم تنها

دلم تنها

وجودم بی کس و تنها

دراین شهر فراموشی

به دور افتاده ام تنها

داغ دل

 

باز هم امشب من

در دلم غوغایست

از نبودن با تو

از غم تنهایی

از وجودی قرمز

از نوایی ابی

از چشمانی همرنگ

همرنگ رنگ تنهایی

از چشم هایی خسته

لبانی بر هم بسته

از وجودی بیرنگ

از نگاهی کم رنگ

بازهم امشب من

در نبودت یارم

سهم من تنهاییست

باز هم امشب

در دلم غوغاییست.