یا حسین(ع)

  

در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می‌کنند  

  اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد٬می‌گریند. 
 حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای  

 افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را  

 بی آبی نامیدند. 
 دیدم عده ای مرده متحرک که بر زنده ی همیشه جاوید عزاداری  

 میکردند!
 آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری  

 زینبی کنند، وگرنه یزیدی‌اند.  

                          "دکتر شریعتی"