سرنوشت بهانه گیر من ،
بهانه را از یاد خواهد برد
و من میتوانم
در چارچوب پنجره ی چوبی،
شاعرانه تر برایت بگویم.
چشمانت که باشند ،
چشمان متروک شده ام ،
در آیینه ی زندگی،
با تولدی آرام
دوباره سبز می شود.
چشمانت که باشند ،
آسمان را باور خواهم کرد ،
تا جایی که
من و آسمان
یکی خواهیم شد
و من برای گنجشک های خیالم ،
آهنگ پرواز را می نوازم.
چشمانت که باشند ،
آسمانی می شوم.