سلام بر سفر کرده عاشق

سلام باوفا 

خوب رفتی خوشکل رفتی اما خوشکل تر از همه اینکه میگن هرکی سفر کنه وفا رو یاد میگیره اما تو بی وفایی رو یاد گرفتی همه چی خراب شده خیلی خراب تر از اونی که بشه درستش کنی بیشتر وقتا احساس خود کم بینی میکنم و اینکه دیگه نمیتونم چیزی درست  کنم از زندگی سیر شدم دوست دارم همه چی رها کنم برم اما شهامت همنم هم ندارمهمه انگیزهای من ساعتی شدن مثل مستی ادم های خراباتی بالا و پایین میشه نمیدونم باید چیکار کنم هر تصمیمی میگرم حس میکنم اشتباه هست کاش بودی بودنت انگیزهای منو زیاد میکرد هیچ کجای دنیا احساس ارامش ندارم درست برعکس گذشته که میگفتی تو همه جا انگار زندگی کردی و اشنا هستی اماالان غریب شدم حتی تو شهر و خونه و اتاق خودم اخه الان وقت رفتنت بود؟چی باید بگم چی باید انجام بدم اصلا چی درسته چی اشتباه به هچی سازی نمیشه رقصید وقتی رقصیدن رو بلد نیستی دیگه وقتی معنای واژه رو بلدی نیستی نمیشه باهاشون امیدوار شد فقط میشه دلت رو به رویا خوش کرد اما رویاها هم بی وفا شدن اخه متغیر میشن میگن ادمی که رویا نداشته باشه مریض روحی هستش اما ادمی که غرق در رویا باشه مریض تر هست ترس از قضاوت مردم زندگی کردن برای مردم عذاب اور شده تو جامعه که طرز فکر تو کفرباشه زندگی از مرگ و لهه شدن زیر هجده چرخ تریلی وحشتناک تر هست وقتی غم در راس افکار مردم باشه جایی برای خوشی نیست وقتی شادی نباشه جایی برای پیشرفت نیست وقتی سکون  نداشته باشه اجتماع ارامش نیست وقتی ارامش نیست سکوت نیست    و وقتی سکوت نباشه خدا نیست و وقتی خدا نباشه هیچی نیست و در اخر به پوچی میرسی و پوچی برابر با از بین رفتن انسانها حال و حوصله نوشتن ندارم حرفای من هم شده مثل کارهای من نیمه تمام   

تنها زرنگی من شاید تغییر اعقاید من باشه  

مسیحا