رابطه دوستی ما ایرانی ها جالب میمونه یا انور ابی ها؟

رابطه دوستی  ما ایرانی ها جالب میمونه یا انور ابی ها؟

ما ایرانی ها فکر میکنیم تو عشق تافته جدا بافته هستیم و هیچکس رودست ما نمیتونه بلند شه امایه نکته خیلی جالبه اونم اینکه ما ایرانی ها تو رابطه های دوستی مون 3/1 کشورهای دیگه موفق نیستیم و جالب اینجاست 97% با خیانت و نامردی روبه رو میشه و 3%فقط با مسائل حاشیه ای مثل بازی روزگار مواجع میشه دلیل این موضوع چی میتونه باشه؟

آیا دلیل میتونه محدود شدن ایرانی ها در سن و سال پایین باشه؟

آیا میتونه آگاه نبودن ایرانی ها و فقط ادعای کاذبشون باشه؟

به هر دلیل من به این نکات و دلایل هیچ کاری ندارم و نمیخوام داشته باشم چون فقط توجیح و بهانه میتونه باشه که خودمون رو از این مشکل رها کنیم وگرنه این موذل همیشه با ایرانی ها دست به گریبان بوده و خواهد بود اما هرچی  رو به صنعتی شدن جامعه میریم این مشکل بزرگتر میشه و برعکس با کشورهای دیگه که جالب تر میشه مال ما خراب تر میشه اگر به قبل نگاهی به زمانی که با هزاران مشکل نهایتا میشد یه نامه رو جایی گذاشت تا دوست شما با دوهزار مشکل اونو برداره و اونم با خطی که به خط میخی شباهت زیادی داشت و خوندش خودش یه مشکل بزرگتر از مشکل های قبلی بود بندازیم میبینیم یکم عمیق تر از الان بود اونم من فکر میکنم واسه محدودیت دیدار و یا باهم بودن بود که قدر همدیگرو بهتر میدونستن وگرنه این تو ذات پاک و مقدس هر ایرانی هست تا با خیانت کردن به هم حالی به خودش بده اما چرا با اینکه از خانه های مجردی  از مکانهای که ما ایرانی ها واسمون یه ارزو میشه و یا اگر واسه کسی همچین جاهایی باشه اسم خودش تو اسمون ها مینویسه اما کشورهای دیگه تو رابطه هاشون موندگارن؟یا اگر جدایی بیاد خیلی راحت و جالب با یه خداحافظی رابطه جدید شروع میشه؟چرا ما نمیتونیم مثل بقیه ادم ها زندگی کنیم؟شاید همون که ما از یه سن خاص میتونیم دوستی واسه خودمون انتخاب کنیم دلیل جالبی باشه اخه وقتی ادمی به جایی میرسه که میتونه حالا دیگه سردرگم میشه اینو پیدا میکنه شاید واقعا کامل باشه اما حسرت دوست دوست خودش رو میخوره که اره اون میتونه بهتر باشه واسه زید رفیق خودمون همچین میکوبیم که هیچ دشمنی نمیتونه اینجوری اونو مورد هدف قرار بده شماره های گوشی دوستمون قاپ میزنیم و میشیم عاشق عاشق که با نبودنش دنیا واسمون بی معنا هست و وقتی هم دوست شدیم دنبال راهی واسه هوس میگردیم و بعد هم که به هدف رسیدیم دنبال راهی واسه فرار و بهانه های جالب که عشق باید اساطیری باشه باهم بودن و بهم نرسیدن من نمیگم پایان دوستی باید ازدواج باشه نه من اصلا منظورم این نیست اما منظور من خیانت نکردن هست فریب هم ندادن هست رفیق همجنس خودمون رو به قیمت پایین نفروختن و نامردی نکردن هست چرا عشق از ایران بلند شه اما خارجی ها طمع اونو بچشن چرا ما بازیچه دست هم باشیم بابا بخدا سخت نیست تا باهم هستیم دیگه کسی تو زندگیمون نیاد سخت نیست بهم دروغ نگیم من با همه چی موافقم اما نه با دروغ نه یه طرفه چیزی بدست اوردن

شیرینی دوستی به اینه که هر دوطرف بچشن جالبی دوستی به اینه که وقتی به عکسش نگاه میکنی اگر اشک تو چشمات جمع میشه واسه خاطرات شیرین که باهم داشتین نه به خیانتی که کردین یا چشیدین

یه نگاهی به افسردگی های مردم کل جهان بکنین میبینین که ایرانی ها از همه افسرده ترن به بزرگترها که مشکل قسط نمیذاره به چیزی فکر کنن به سن های پایین نگاه کنین میبینین که دست نمیشه گذاشت رو دل جوانان جالب اینکه از هرکدوم سوال میکنی همه جوابشون مشترک هست و زخم خورده رفاقت ها هستن و جالب تر اینکه همه به جدایی اعتقاد دارن اما نه اینجوری که ترک شدن خوب دیگه  همه حرفارو زدم اما اصلا جدی نگیرید کاملا این درد شناخته شده هست و هر ایرانی تا دوست میشه دست پیش خیانت رو میگیره که پس نیافته هرکی زرنگ تر باشه برده هرکی نباشه میشینه همچین مطلبی میزنه تو وبلاگش

اما خدایی چرا بقیه ادم ها جز ایرانی ها از این رابطه ها به یه شکل دیگه استفاده میکنن؟

به امید روزی که هیچکس کسی رو محدود نکنه و ازادانه تو روابطش انتخاب کنه و هروقت که خواست پر بزنه و روی بوم دیگری بشینه و ما هم به عنوان یه رفته بهش نگاه کنیم و هرهفته یه فاتحه واسش بفرستیم

                                  اینو دیگه اصلا جدی نگیرید

                                                                                                     مسیحا77