- » خرداد 1393 (1)
- » آبان 1392 (1)
- » اردیبهشت 1392 (3)
- » اسفند 1391 (2)
- » بهمن 1391 (2)
- » دی 1391 (3)
- » آذر 1391 (7)
- » آبان 1391 (7)
- » شهریور 1391 (5)
- » تیر 1391 (3)
- » خرداد 1391 (1)
- » اردیبهشت 1391 (4)
- » فروردین 1391 (12)
- » اسفند 1390 (2)
- » بهمن 1390 (12)
- » دی 1390 (5)
- » آذر 1390 (6)
- » آبان 1390 (8)
- » مهر 1390 (6)
- » شهریور 1390 (2)
- » مرداد 1390 (3)
- » تیر 1390 (8)
- » خرداد 1390 (16)
- » اردیبهشت 1390 (11)
- » فروردین 1390 (24)
- » اسفند 1389 (30)
- » بهمن 1389 (72)
- » دی 1389 (81)
- » آذر 1389 (72)
- » آبان 1389 (46)
- » مهر 1389 (4)
- » خرداد 1389 (30)
- » اردیبهشت 1389 (14)
- » فروردین 1389 (9)
- » بهمن 1388 (15)
- » دی 1388 (7)
- » آبان 1388 (9)
- » مهر 1388 (10)
- » شهریور 1388 (12)
- » مرداد 1388 (8)
- » دی 1387 (4)
- » آذر 1387 (9)
- » آبان 1387 (1)
- » مهر 1387 (5)
- » تیر 1387 (11)
- » اردیبهشت 1387 (7)
- » بهمن 1386 (1)
- » دی 1386 (2)
- » آذر 1386 (8)
- » آبان 1386 (21)
- » مهر 1386 (83)
قاب خالی
مدت هاست چشم به قاب عکس خالی اتاقم میندازم و زیباترین و
زشت ترین و غم انگیز و گاهی شاد ترین عکس ها را در ان تجسم
میکنم قابی که به ظاهر خالی اما هر ساعتش یک عکس به من نشان
میدهد همه به قاب عکس من میخندن اما خودم باهاش خیلی راحت
صحبت میکنم حرفهای نگفته من را میخواند ....

پنجشنبه 27 بهمن 1390 ساعت 11:24 | توسط: مسیحا صولتی | چاپ مطلب
از کوی تو گذر کردم تا شاید دلتنگی من تمام شود
گویا در این خلوت گه راز جایی نداشتم
من به امید عشق در کوچه تو گذر کردم
جز فراق چیز ندیدم
خیلی خوش حالم که باز نوشتن را اغاز کردی
زکوی تو گذر کردم من تنهای تنهایها
منم ان رسوای زمانه
منم ان گمشده شهر عشق